2007-12-12 15:33:00 · 8 คำตอบ · ถามโดย Anonymous ใน ศิลปะและมนุษยศาสตร์ ➔ อื่นๆ เกี่ยวกับศิลปะและมนุษยศาสตร์
เคยเสียสละ แต่ยังไม่คิดว่ามันยิ่งใหญ่ที่สุดค่ะ เคยไปบริจาคเลือดให้รุ่นน้องที่มหา'ลัยแล้วตัวเองเป็นลม ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนจะหลับ แต่พยาบาลเขาเรียกไม่ให้หลับ เขาบอกว่าถ้าหลับเดี๋ยวหลับไม่ตื่นค่ะ
อีกเรื่องก็คือเคยไปทำเด็กหลอดแก้วแทนพี่สาวของตัวเอง ซึ่งการทำนั้นค่อนข้างเรื่องมากเหมือนกัน ต้องโดนฉีดยาเป็นสิบๆเข็มเพื่อกระตุ้นไข่(ใช้ไข่ของเรานำออกมา แล้วไปผสมกับของอีกคนในหลอดแก้วค่ะ) พี่สาวเขาอยากมีลูกแต่มดลูกไม่ดีเลยมาขอให้เราเป็นคนทำให้ค่ะ ทำไปทั้งหมด 4 รอบโดนฉีดยาประมาณ 20 หนได้ โดนวางยาสลบ 3 หน ไหนจะต้องประคบประหงมอีกนาน แต่เสียดายที่ไม่สำเร็จค่ะ ก็คิดว่าเราใช้ตัวเราเองเสียสละให้พี่เราเองค่ะ
ถ้าเป็นความเสียสละที่ยิ่งใหญ่ ก็น่าจะเป็นการเสียสละชีวิตเพื่อคนที่เรารักหรือคนในครอบครัวของเรา แต่เผอิญยังมีโอกาสรอดมา ก็เลยไม่คิดว่ามันเป็นการเสียสละอะไรเพราะเราทำด้วยความเต็มใจค่ะ
2007-12-12 17:37:24 · answer #1 · answered by กระจกใส 7 · 1⤊ 0⤋
คงไม่ถึงกับยิ่งใหญ่ที่สุดนะครับ แต่ผมไ้ด้ทำอยู่
คือ การบริจาคอวัยวะ ในร่างกายทั้งหมด ให้สภากาชาดไปแล้ว
หลังจากนั้น จากที่เคยสูบบุหรี่ ผมก็ต้องเลิกให้ได้และก็แทบตาย
กว่าจะเลิกได้จริงๆ
จากที่เคยกินเหล้า ก็ต้องน้อยลงให้มากที่สุด
จากที่เคยทำแต่งานแล้วก็เที่ยว ปล่อยตัว ก็ต้องเปลี่ยนตัวเองมา
ดูแลตัวเองให้มาก ออกกำลังกายวันเว้นวันเลยทีเดียว จากที่ไม่เคย
คิดจะทำ เพราะมันฝืนและขี้เกียจมาก
จากที่กิน มาม่า อาหารข้างทางง่ายๆ ก็ต้องใส่ใจในสารอาหาร
ที่กินเข้าไปมากขึ้น คิดเสมอว่า ถ้าเขาเอา ดวงตา หัวใจ หรือ ไต
เราไปใช้ เขาก็ต้อง
ได้อวัยวะที่สุขภาพดีที่สุด ก็ กินผักใบเขียว แครอท น้ำผักผลไม้
มากขึ้น(ทั้งๆ ที่ไม่ชอบเท่าไรนัก) ดื่มน้ำอย่างน้อยวันละ 2 ลิตร
ลงทุนศึกษาวิธีออกกำลังกายที่ถูกต้อง ว่าต้องทำยังไง พักผ่อน
เพียงพอยังไง กำจัดสารอนุมูลอิสระจากร่างกายยังไง ฯลฯ
จริงอยู่แม้นดูไปก็เหมือนทำเพื่อตัวเอง นั่นก็ใช่ แต่หากไม่มีปณิธาน
แห่งการที่อยากให้คนที่รับอวัยวะจากผมไปได้มีชีวิตที่ดีขึ้นอย่าง
แท้จริง ผมคงไม่มาใส่ใจดูแลถึงเพียงนี้
และสุดท้ายปลายทาง เมื่อผมต้องตายลง จะมี อีก 3 - 4 ชีวิตที่จะ
สมบูรณ์ยิ่่งขึ้น ด้วยอวัยวะที่ผมเฝ้าทนุถนอม ดูแล ใส่ใจอย่างที่สุด
เพื่อพวกเขาเหล่านั้นได้อยู่ต่อไปอย่างมีความสุข สมบูรณ์ยิ่งกว่าเดิม
2007-12-12 21:09:36 · answer #2 · answered by Andy(STPM) 2 · 4⤊ 0⤋
คำถามน่าสนใจนะครับ เพราะบีบให้ผมต้องตอบให้ได้ว่าในชีวิตนี้ผมให้ค่ากับอะไรบ้าง
การทำอะไรก็ตามที่เป็นการเสียประโยชน์ส่วนตนเพื่อประโยชน์ส่วนรวม เป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้ว สำหรับผมยังไม่เคยต้องเสียสละอะไรที่ใหญ่โตมากมาย ถ้าหากถามว่าที่สุดแห่งการเสียสละของผมคืออะไรก็คงเป็นการสละตนเองกับผลประโยชน์ส่วนรวมของสังคมไทยที่เป็นบ้านเกิดเมืองนอน
แต่ตอนนี้ผมยังทำไม่ได้ครับ เพราะต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน เมื่อตัวเองไม่เดือดร้อนแล้ว ผมจะคืนให้สังคมแน่นอน ทั้งกายทั้งใจทุ่มให้ได้เพื่อสังคมไทย
2007-12-12 17:12:12 · answer #3 · answered by Jakrapong 5 · 2⤊ 0⤋
การที่แม่ต้องเสียสละทุกอย่างเพื่อลูก นั่นถือว่าเป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้วค่ะ
2007-12-12 17:03:56 · answer #4 · answered by annie 6 · 2⤊ 0⤋
หากตายแทนพ่อหรือแม่ได้ ก็จะทำค่ะ
2007-12-13 01:07:50 · answer #5 · answered by Diana 4 · 1⤊ 0⤋
เสียสละความสุขส่วนตัวค่ะ
2007-12-12 21:38:40 · answer #6 · answered by Anonymous · 1⤊ 0⤋
เสียสละความสุขทางโลกให้กับการเผยแผ่หัวใจหลักของพุทธศาสนา เพื่อให้คนที่ยังขาดความเข้าใจได้ดวงตามองเห็นธรรม(ชาติ) เพื่อความรู้เห็นทุกสิ่งตามเป็นจริง เพื่อความหลุดพ้นจากทุกข์แบบโลกๆของสัตว์โลกผู้น่าสงสารทั้งหลาย ขอให้ธรรมชาติคุ้มครองทุกคนครับ.
2007-12-12 21:06:42 · answer #7 · answered by Anonymous · 1⤊ 0⤋
ทีแรกไม่ได้คิดจะเข้ามาตอบคำถามนี้ แต่อยากเข้ามาอ่านคำตอบจากสมาชิกทั้งหลายว่าตอบมากันยังไงบ้าง พออ่านแล้วเลยคิดอยากตอบมั่ง
คือถ้าคิดตอนนี้ คงยังไม่สามารถบอกได้ว่า สิ่งที่เราทำมาแล้วนั้นมันยิ่งใหญ่ที่สุดหรือยัง การบริจาคเลือด การทุ่มกายใจลงไปช่วยงานตอนสึนามิ การร่วมเดินเรียกร้องความยุติธรรมตอนพฤษภาทมิฬ การเข้าไปช่วยเด็กหญิงคนนึงจากการถูกหลอกมาคุมขังเพื่อขายบริการในต่างประเทศ การบริจาคดวงตาและอวัยวะของตนเพื่อผู้ป่วย ล้วนแล้วแต่เป็นอะไรที่ทำแล้วสบายใจ ไม่เคยคิดว่ามันเป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่อะไร หรือ แม้กระทั่งเป็นการเสียสละอะไรด้วยซ้ำ หากทำได้ การเสียสละที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผมคงเป็นการมอบชีวิตให้กับผู้อื่น ให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไปมังครับที่คิดว่าคงเป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสทำได้มั้ยเท่านั้น
2007-12-12 18:39:55 · answer #8 · answered by mo_noppasith 3 · 1⤊ 0⤋