English Deutsch Français Italiano Español Português 繁體中文 Bahasa Indonesia Tiếng Việt ภาษาไทย
Todas las categorías

Si hidrógeno + no metal-> hidrácido
¿cómo es para los oxiácidos?

2006-11-25 07:39:47 · 8 respuestas · pregunta de varelas 2 en Ciencias y matemáticas Química

8 respuestas

H + no metal + O

es asi de sencillo...pa que tanta carreta

2006-11-25 09:59:04 · answer #1 · answered by mayra n 1 · 0 0

los oxiácidos son formados a partir de la mezca de un anhídrido (no metal + oxígeno) y agua.

así de fácil.

2006-11-25 15:48:39 · answer #2 · answered by happygirl 2 · 1 0

Ácido oxácido
Los ácidos oxácidos son compuestos ternarios formados por hidrógeno, oxígeno y no metal.
Se obtienen por la combinación de un anhídrido (también llamado óxido ácido) con el agua.
Su fórmula responde al patrón H a A b O c, donde A es un no metal o metal de transición.
Ejemplos:
Ácido sulfúrico (H2SO4). Formado por la combinación de una molécula de H2O con una molécula de óxido sulfúrico SO3:
SO3 + H2O --> H2SO4
Ácido sulfuroso (H2SO3). Formado por la combinación de una molécula de H2O con una molécula de óxido sulfuroso SO2:
SO2 + H2O --> H2SO3
Ácido hiposulfuroso (H2SO2). Formado por la combinación de una molécula de H2O con una molécula de óxido hiposulfuroso SO:
SO + H2O --> H2SO2

2006-11-26 00:06:16 · answer #3 · answered by nitzahom 5 · 0 0

llámanse oxiácidos ou oxoácidos, e obedecen a una fórmula xeral:

HaXbOC


¿Como se nomean?

Este é o único tipo de compostos no que permanece a nomenclatura tradicional. A IUPAC propón unha nova nomenclatura (que se explica máis abaixo), que aínda está pouco estendida dado que costa bastante deshabituarse de dicir, por exemplo ácido sulfúrico, que é un composto de uso frecuente, a dicir tetraoxosulfato(VI) de hidróxeno, como propón a IUPAC. Ela mesma admite como válida a nomenclatura tradicional neste tipo de compostos.

Nomenclatura tradicional.

Para aprender a formular este tipo de compostos hai que coñecer os números de oxidación cos que os non metais poden actuar. Estes son os seguintes

Halóxenos +1, +3, +5, +7
Calcóxenos +4, +6
Grupo do N +3, +5
Grupo do C +4

Se nos dan a fórmula do ácido temos que deducir o número de oxidación do elemento central X (+n), será igual ó dobre de osíxenos que teña menos os hidróxenos. Se do elemento central temos varios átomos o resultado o dividimos por ese número.



Cando un elemento presenta máis dun número de oxidación posible empréganse uns prefixos e uns sufixos concretos. Como o número máis elevado de posibles números de oxidación para un elemento (nos casos que imos estudiar) é catro referirémonos a estes casos.

Para o número de oxidación MÁIS BAIXO anteponse ó nome do elemento central o prefixo HIPO- (do grego hypo, inferior) e detrás do nome o sufixo -OSO.

Para o número de oxidación BAIXO engádese ó nome do elemento central o sufixo -OSO.

Para o número de oxidación ALTO engádese ó nome do elemento central o sufixo -ICO.

Para o número de oxidación MÁIS ALTO engádese o prefixo PER- (do grego hyper, superior) e o sufixo -ICO.

Número de oxidación Ácido
Máis alto

Alto

Baixo

Máis baixo
per- -ico

-ico

-oso

hipo- -oso


Outros prefixos que debemos coñecer son os prefixos meta- e orto- : Dalgúns ácidos se coñecen dúas formas, que se diferencian no número de hidróxenos e osíxenos, de xeito que parecen diferenciarse nun determinado número de moléculas de auga H2O. Por exemplo, temos dous ácidos periódicos: o HIO4 e o H5IO6, este é como se tivera 2 moléculas de auga máis que o primeiro. O prefixo meta- se utiliza para indicar o ácido que ten menor contido en auga e o prefixo orto- se utiliza para indicar o ácido que ten maior contido en auga. HIO4 é o ácido metaperiódico e H5IO6 é o ácido ortoperiódico.

Se nos dan a fórmula

Na fórmula: Deducimos o número de oxidación do elemento central, como vimos é o dobre dos osíxenos menos os hidróxenos, e segundo sexa (máis alto, alto, baixo, ou máis baixo) poñemos a terminación que corresponda (per- -ico, -ico, -oso, ou hipo- -oso).





Se nos dan o nome

No nome: A partir dos prefixos e sufixos deducimos o número de oxidación do elemento central. O hidróxeno ten número de oxidación +1 e o osíxeno -2. Buscamos logo uns coeficientes que fagan que a carga aportada polos osíxenos sexa igual e de signo contrario á aportada polos hidróxenos e o elemento central.





Exemplos

Exemplos dos oxiácidos máis comúns por grupos:

HALÓXENOS: números de oxidación: +1, +3, +5, +7. Dan oxiácidos o Cl, Br, I pero non o F.

Nº de oxidación (+1): HClO ácido hipocloroso
Nº de oxidación (+3): HClO2 ácido cloroso
Nº de oxidación (+5): HClO3 ácido clórico
Nº de oxidación (+7): HClO4 ácido perclórico

2006-11-25 17:12:48 · answer #4 · answered by Anonymous · 0 0

Hidrógeno + No metal + Oxígeno.

Por ejemplo: ácido fosfórico: H3 PO4

2006-11-25 16:32:02 · answer #5 · answered by --albuskyna-- 1 · 0 0

Oxianion+Hidrógeno->Oxiácido, ejemplo:
HClO: ácido hipocloroso
Los oxianiones son iones poliatómicos que contienen oxígeno, en este caso, el axianión se formó con un halógeno.

2006-11-25 16:07:46 · answer #6 · answered by HL0775547 2 · 0 0

oxigeno+hidrogeno+no metal

2006-11-25 16:04:35 · answer #7 · answered by laura 2 · 0 0

oxigeno + no metal

2006-11-25 15:43:37 · answer #8 · answered by ©å®m£n 6 · 0 1

fedest.com, questions and answers